Noong isang araw sa isang malayong nayon, may isang batang babae na nagngangalang Maria. Si Maria ay isang masigla at masayahing bata na laging handang magtanggol sa mga kaibigan.
Isang umaga, habang si Maria ay naglalakad sa gubat, natagpuan niya ang isang kakaibang lugar. Isang hardin na puno ng kulay at kagandahan. Ang mga halaman ay kumikislap at ang mga bulaklak ay kumakanta.
“Wow!” bulalas ni Maria sa kanyang sarili. “Ito ba ang tinatawag na Enchanted Garden?”
Nang masinsinan niyang tiningnan ang paligid, nakita niya ang isang maliit na alaga sa mga halaman. Isang engkanto ang mukhang nalulungkot at tila naliligaw.
“Kamusta?” bati ni Maria sa engkanto. “Ako si Maria. Anong nangyari sa’yo?”
“Nawawala ako,” sagot ng engkanto nang malungkot. “Hindi ko alam kung paano ako makakabalik sa aking tahanan.”
Walang pag-aatubiling tumulong si Maria. Tumulong siya sa engkanto na hanapin ang daan pauwi. Sa pamamagitan ng kanyang tapang at kabutihan, natagpuan nila ang landas patungong tahanan ng engkanto.
“Nagpapasalamat ako sa iyo, Maria,” sabi ng engkanto nang makarating sila sa kanilang destinasyon. “Dahil sa iyong kabutihan, nakauwi na ako sa aking tahanan.”
Nang bumalik si Maria sa Enchanted Garden, isang mahiwagang nilalang ang lumapit sa kanya.
“Maria, dahil sa iyong kabutihan at pagmamalasakit sa iba, pinili kitang bigyan ng regalo,” sabi ng mahiwagang nilalang.
Agad na binigyan ni Maria ng isang maliit na puno ng pag-asa. Sabi ng mahiwagang nilalang, “Ang punong ito ay nagdadala ng liwanag at saya sa lahat ng mga puso na bukas sa kabutihan.”
Sa bawat puno ng pag-asa na itinanim ni Maria, lumalago ang Enchanted Garden at naging tahanan ito ng kasiyahan at pagmamahal.
Aral ng Kwento
At ang aral ng kwentong ito ay ang halaga ng kabutihan at pagmamalasakit sa kapwa. Sa pamamagitan ng ating kabutihan, maaari tayong magdala ng liwanag at kasiyahan sa buhay ng iba.
Ang kabutihan at pagmamahal, gaya ni Maria, ay tila mahiwagang binhi na nagdudulot ng buhay at kagalakan sa paligid natin.
